De kerk van Siddeburen kent slechts nog één travee met historische gewelfschilderingen. Rode, zwarte en witte verffragmenten in een straal van zo'n 2 meter rond een sluitring. Zo op het eerste gezicht lijkt het een rommelige rode vlek en valt er weinig te onderscheiden. Eenmaal dichtbij dringt de gelaagdheid pas echt door. Twee verschillende afwerklagen waarvan de eerste uit de 13de eeuw stamt. Een decoratieve rode baksteenimitatie zoals vaker is aangetroffen in de Groninger kerken. Op deze laag een tweede afwerkperiode uit de 14de eeuw, deze is meer decoratief van aard. De lagen zijn beide compleet authentiek, er lijkt geen enkele restauratietoevoeging zichtbaar. Hoe bijzonder! De conservatie was sober van aanpak; lichte droge reiniging en het consolideren van enkele onthechte verf- en pleisterlagen. De zwaarte van het werk lag in de documentatie en digitale reconstructie van de twee afwerkperiodes. Hierdoor kwamen nog verrassende dingen aan het licht. Zo bleek bij de 14de eeuwse periode in de sluitring een leeuw afgebeeld. Deze details zijn alleen op de digitale reconstructie te zien. Kunsthistorisch onderzoek in de toekomst en meer educatie rondom dit historische fragment zou een grote meerwaarde geven in de beleving van het kerkinterieur en haar geschiedenis.
